TY - JOUR ID - 153363 TI - مطالعه تطبیقی واژه «تعهد» در ماده 183 قانون مدنی ایران و سایر نظام های حقوقی معاصر JO - فصلنامه قضاوت JA - JUDG LA - fa SN - 1735-1227 AU - پاشازاده, حسن AU - بابازاده, بابک AD - استادیار گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز AD - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 16 IS - 85 SP - 69 EP - 93 KW - تعهد KW - عقد KW - تراضی KW - الزام KW - التزام KW - ضمان KW - تکلیف KW - فقه اسلامی KW - فقه رومی DO - N2 - با رجوع به مواد قانون مدنی و بررسی مبانی قراردادها در نظام حقوقی ایران، واژه «تعهد» در ماده 183 قانون مدنی ایران به معنی «تراضی الزام‌ آور» می باشد؛ لذا محدود کردن معنای «تعهد» به عقود عهدی، دارای آثاری است که نظام حقوق قراردادی را در عمل با مشکل مواجه می سازد. با مطالعه در فقه اسلامی و ملاحظه دیدگاه فقها در خصوص واژه «تعهد» و واژگان معادل آن، مثل «الزام و التزام»، «تکلیف» و «ضمان»، ملاحظه می گردد که از واژه «تعهد» (که محصول فقه رومی است) در فقه اسلامی در محدوده معنی «الزام ‌آور بودن توافق اشخاص» بحث شده است. با مراجعه به قوانین کشورهای اروپایی و سایر نظام های حقوقی و کنوانسیون های مربوطه در عرصه بین الملل، ملاحظه می گردد که آنچه در دنیای کنونی در بحث عقود و تعهدات، مورد پذیرش است الزام آور بودن توافق اشخاص در قالب عقود است؛ در واقع، توافق حاصله به هر طریق، برای اشخاص الزام آور بوده و جدای از شکل آن، اشخاص به دلیل این که با یکدیگر معامله کرده اند و این معامله (Bargain) برای آنها ایجاد الزام و تعهد قراردادی می نماید، آنها را به پیمان منعقده پای بند می سازد. تعارض دیدگاه نظام حقوقی سنتی ایران در قراردادها، با «حقوق تعهدات» در نظام حقوقی سنتی رومی موجب دیدگاه هایی شده است که همان دیدگاه ها خود در عمل موجب بروز مشکلات اساسی در نظام حقوق قراردادها شده است. UR - https://www.ghazavat.org/article_153363.html L1 - https://www.ghazavat.org/article_153363_9b54bc41f10497c18f8e4c81223eb17c.pdf ER -