واکاوی اعاده دادرسی و تحلیل ارتباط آن با طرق اعتراض به احکام

نوع مقاله : مقاله علمی - تخصصی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

2 دکتری حقوق کیفری و جرم‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم

چکیده

اعاده دادرسی یا اعاده محاکمه یکی از طرق فوق‌العاده شکایت از احکام است که به‌ موجب آن شخص یا اشخاص ذی‌نفع، در صورت وجود جهات موجه قانونی، ‌از دادگاه بدوی یا تجدیدنظر درخواست می‌کند که در حکم خود تجدیدنظر نموده و عندالاقتضا از تصمیم قبلی خویش عدول نماید. بنابراین، اعاده دادرسی (در صورت پذیرش استدعای متقاضی) از طرق عدولی محسوب می‌گردد و راهی است برای بازگشت نزد همان دادگاهی که حکومت کرده و به منظور عدول از حکمی که آن دادگاه سابقاً صادر نموده و مستدعی اعاده دادرسی مدعی صدور آن از روی سهو و خطا می‌باشد. همان‌گونه که از مفهوم اعاده دادرسی هویداست، این طریقه اعتراض به احکام‌، فی‌نفسه یک طریقه عدولی محسوب نمی‌شود‌ بلکه در صورت پذیرش استدعای اعاده دادرسی و قبول سهو و خطا از سوی دادگاه صادرکننده حکم، طریقه عدولی محسوب می‌گردد، به ‌طوری که اگر دلایل متقاضی اعاده دادرسی را وافی به مقصود نداند و آن را مشمول هیچ یک از جهات اعاده دادرسی تشخیص ندهد حکم معترض‌عنه را عیناً تأیید نموده ‌و از آن عدول نخواهد کرد. بنابراین عدولی بودن آن فرع بر پذیرش تقاضا و نقض حکم است نه صرف استدعای اعاده دادرسی. اعاده دادرسی فقط نسبت به احکام دادگاه‌ها امکان‌پذیر می‌باشد و در خصوص قرارهای صادره از ناحیه محاکم قضایی قابل تصور نخواهد بود؛ چراکه اصولاً قرارهای صادره من‌جمله قرار ابطال دادخواست، قرار رد درخواست و قرار رد دعوی، از اعتبار امر محکوم‌بها برخوردار نبوده و تجدید مطلع دعوی امکان‌پذیر می‌باشد.

کلیدواژه‌ها